Raid Moermansk dag 4

Donderdag 25 januari. Ivalo-Murmansk
Start km: 93230    Eind km: 93548
Zon op: 9.29              Zon onder: 14.41
Temp min: -11         Temp max: -11

Om 8 uur weer ontbijt. Simpel, maar lekker.

Ontbijt in Ivalo

Ik heb gisteravond geprobeerd de kabel van de microfoon van het bakkie te repareren. Ik kon het juiste schema niet vinden, dus het was gedeeltelijk gokken. Bij een test bleek dat de gok niet goed was, dus nog maar eens proberen, als ik tijd heb.  Na het ontbijt de auto ingepakt,

Hutje in Ivalo, met Arjan en Corina

nog evengetankt, en dan op weg naar de grens. We rijden samen met Arjan en Corina. Onderweg komen we de 3 auto’s van Familie Op de Weegh tegen. Ze rijden voor ons uit naar de grens. Prachtig helder weer, en dan komt de zon op.

Zonsopkomst op weg naar Moermansk. De 3 Op de Weeghjes voor ons.

Wat was dat een mooi gezicht. Flink wat foto’s geschoten. Dan rennen er 2 rendieren voor onze auto’s. Dus stapvoets er achter aan, tot ze over de berm het bos in springen. Na ca. 50 km zijn we bij de grens. Bij de Finnen gaat het gemoedelijk. Even wachten bij de slagboom, papieren bekijken, en dan door naar de Russische grens. Bij de eerste slagboom krijgen we het inreis papiertje, dat we moeten invullen. Dan per 2 auto’s door naar de 2e slagboom. Hier mogen we naar binnen,  voor de paspoort controle. Als dat geregeld is, mogen we door naar een 2e ruimte, waar de formulieren voor tijdelijke import van de auto in orde moeten worden gemaakt. Dit lijkt makkelijk, maar moet in 2-voud, en precies kloppen. Dan nog een 3e formulier, en dan wordt de auto geinspecteerd. Alle portieren open, en ook de kofferklep en de motorkap. Grote koffers moeten er even uit, rest wordt bekeken. Beetje een formaliteit, niet erg grondig. Ze doen niet moeilijk. Dan mogen we door naar de 3e slagboom. Deze controleert nogmaals onze paspoorten, en laat ons door. We komen bij een 4e slagboom. Eerst een hek, dat met de hand wordt open gemaakt. hier wel een man met machine geweer. Dan weer een slagboom, een mooie van hout, dat ook met de hand wordt open gemaakt. Dan zijn we in Rusland. Bij het eerste tankstation zouden we even wachten tot er een groepje kon worden gevormd om samen te rijden. Team 2CV4U en Ducks of Hazard stonden klaar, en reden ook door, na even een paatje te hebben gemaakt. Team Rosie (Ruut en Raymond) waren er ook al. Dan komt Team Noorderzon (Mark en Irene) en gaan we wat eten. Na nog een uuur gewacht te hebben, besluiten we door te rijden. De anderen laten wel erg lang op zich wachten. We vetrtekken met ons drieen. Mooie rit door een verlaten landschap. Er is hier niets, behalve bomen. Sporadich een zijweg, zonder aanduidingen. Dan, na 100 km, weer een slagboom. We worden ‘serieus’ gecontrolleerd, maar de collega van de controlleur staat te filmen op zijn mobiel, en zwaait ons vrolijk uit als we langs rijden. Geen stress. Dan weer door. Het is in totaal 300 km van de grens naar Moermansk, dus even gas er op. Slechte weg. 2 behoorlijke potholes. Wat een klappen. We rijden door, het wordt vroeg donker. We houden elkaar in de gaten, en zorgen dat we elaars lampen niet uit het oog verliezen. Ergens halverwege even hergroeperen,

Plaspauze in Rusland

We zien dan dat de velgen van 2 auto’s (ook die van mij) een behoorlijke opdonder hebben gekregen. Gelukkig niet lek. Met een sleutel in model geslagen, en weer door. Het begint weer te sneeuwen, en langzaam komen we weer wat bewoning tegen, en ook meer verkeer.

We naderen Moermansk in het donker

Ook vangen we weer een telefoon signaal op, en kunnen we weer met de groep communiceren. Er zijn 4 teams in Murmansk, die worden geinterviewd. Helaas zijn wij met ons drieen nog onderweg. Van de andere 7 teams nog niet vernomen of ze door de grens zijn. We rijden door naar Moermansk, en maken kennis met het Russische verkeer. Google maps brengt ons feilloos naar het hotel in hartje stad. We drinken samen een biertje in de bar. Om half 8 maken we deel uit van een nieuws uitzending op TV. Tot die tijd checken we in, en gaan we even naar de kamer. Om half 8 weer in de bar, nog een biertje, en dan ons nieuws itm bekeken (beetje kort, komende week komt een uitgebreid verslag in een auto programma). Dan om 20.00 eten in een voor ons gereserveerde zaal. Eerst een toast met wodka en zure augurk, op het behaalde succes.

Aankomst toast in Moermansk

Heerlijke Russische gegeten, koude en warme voor gerechten, vlees, vis, soep, zout, zoet, zuur. Heerlijk. Ook het hoofdgerecht was Russisch, soort kip cordon-bleu, kabeljau, saus erbij. Heerlijk, extreem lekker en veel!

Diner

Toetje, en dan de rijdersbriefing. Deze bestaat uit het opnoemen van dagprogramma van zaterdag: een stads rondrit, intervieuws door de pers bij de auto’s, een bezoek aan een stichting voor gehanicapte kinderen, een museum, en de atoom ijsbreker Lenin. We besluiten dan nog met een aantal man te gaan stappen.

Straatverlichting in Moermansk
Lenin staat er nog steeds
Het (Sovjet) wapen van Moermansk

Om half 11 de stad in. Eerst naar een foute nachtclub, waar eigenlijk niks te doen was, en we warm bier kregen. weg hier. Tanguy komt in gesprek met iemand die ons naar een soort Hard Rock cafe brengt. Hier is ’t gezellig, en blijven we hangen. Lekker biertjes drinken en feesten op de dansvloer.

Feestje

Om half 4 maar eens terug naar het hotel, en om ’n uur of 4, half 5 slapen. Dat wordt een korte nacht, want we moeten om 10 uur weer in de bus ztten. Dat verhaal komt morgen.

Raid Moermansk dag 3

Donderdag 25 januari. Posio-Ivalo
Start km: 92814    Eind km: 93230
Zon op: 9.29              Zon onder: 14.41
Temp min: -11         Temp max: -2

Om 8 uur hebben we ontbeten. Lekker, zalm en haring op brood. En een bakje yoghurt met fruit en muesli. Er is tussen 5 en 10 cm sneeuw bijgevallen vannacht.

Verse sneeuw in Posio

Een aantal auto’s hebben problemen om het gebied bij het hotel te verlaten. Ze hebben de sneeuwkettingen nodig om de berg op te komen. Arjan en ik komen zonder te veel gedoe boven. Daarna de route opgepikt. Vandaag rijden we over de pool cirkel. De organisatie had een tractatie voor ons in petto. We zouden om 11.00 verzamelen op een parkeerplaats aan de poolcirkel. Bij het inparkeren nog vastgezeten in de sneeuw, maar met wat duwen en trekken weer los gekomen. Uiteraard stonden wij bijna allemaal klaar, maar van de organisatie geen spoor.

Bij de poolcircel, wachten op vis

Daar komen ze dan aan, Gert-Jan hult zich in een vuilniszakken pak, dicht getaped, rubberen handschoenen aan, alleen om een blikje gefermenteerde haring open te maken. Dat belooft wat.

Gert-Jan met zijn Sürstromming

Er worden bordjes klaar gemaakt met rode bietjes in het zuur, en augurken. En dan is het zover, de Surströmming wordt geserveerd.

Vis met zuur

Eerlijk gezegd, was het redelijk te eten. Daarna verder, nog een fotomomentje bij het standbeeld op de poolcirkel.

Poolcircel monument
Arctic circel selfie

Dan verder, eerst nog een heel stuk over ‘snel’weg 5. Er ligt behoorlijk sneeuw. We slaan af bij weg 962. De toerit is nauwelijks te zien. Maar het is een prachtige rit. Dik pak sneeuw op de weg. Onderweg passeren we een aantal ski resorts.

Ski dorp rotonde kunst

Ziet er best luxe uit allemaal. Dan slaan we af, via een onverhard pad (kon je niet zien, er lag sneeuw op). Op een gegeven moment stond er een kudde rendieren op de weg. We zijn er langzaam langs gereden, en we hebben wat foto’s en een filmpje gemaakt.

Eerste rendieren

Heel leuk om te zien. Nog even uitgestapt. Ze zijn heel tam, net als koeien, zeg maar.
Dan verder, over besneeuwde wegen naar onze eindbestemming. Nog 200 km. Sneeuwbuien, vrachtwagens met wolken stuifsneeuw er achter. Maar we komen aan bij de camping. We liggen in een blokhutje met Arjan en Corina. We eten gezamenlijk maaltijd soep in ’t café. Lekker.

Laps bier

Nog een paar biertjes, rijders briefing, en dan pitten. Morgen de grens over naar Rusland.

 

Helden in Ivaro

Raid Moermansk dag 1

Dinsdag 23 januari. Siuntio-Alohansari
Start km: 91745    Eind km: 92300
Zon op: 8.45              Zon onder: 15.40
Temp min: -17         Temp max: -10

Vandaag de eerste rit, meteen een flink lange!

Klaar voor de start

We rijden met team Running Duck, Arjan en Corina.
Eerst een trip naar een Citroen garage, om olie te wisselen voor 5W30, die is dunner, voor koudere temperaturen.

Olie wisselen (Running Duck van Arjan en Corina)

Een weinig enerverende trip, we nemen voornamelijk snelweg. We moeten meters maken. Niet enerverend, behalve dat het steeds kouder wordt. We zijn gestart met -10C en onderweg zakt de temperatuur naar ca. -17C. Hadden we het eerder lekker warm in de auto, nu is het moeilijk om de temperatuur in de olie te krijgen. We moeten binnenin de aangevroren condens weg krabben. Morgen maar een ander winterkapje ervoor.
Onderweg naar de garage nog ergens getankt, en wat gegeten.

Onderweg

In de garage was het clubhuis van de plaatselijke 2CV club! Een aantal leden waren aanwezig om een praatje te maken.
De eigenaar van de garage is ook de voorzitter van de Citroen club van Finland.
Na het olie wisselen gingen we verder. We hadden keuze om naar een mechanisch muziek instrumenten museum te gaan, of naar een wol museum. Verder konden we ook nog een uitzicht toren bezoeken in Kuopio.
We kozen voor het wolmuseum, omdat we al lang onderweg waren, en het muziek museum niet op tijd zouden bereiken.
Bij het wolmuseum aangekomen, bleek dat hier weinig te zien was. Team Draakje was er ook, en die stonden al op het punt om verder te rijden. We besloten samen naar Kuopio te gaan, om de uitzicht toren te bekijken.

Uitzicht over Kuopio

Onderweg nog wat spannende momenten. Team draakje kwam zonder benzine te zitten (“dat halen we wel”). En na het tanken hadd Running Duck een probleem met de carburateur, en kon niet sneller dan 20 km/u. Gelukkig loste het zichzelf op, en konden we door naar de toren. Berg op was al lekker stijl, berg af zou moeilijker zijn, zeiden ze. Boven een kaartje gekocht, en met de lift naar boven.

Onze auto’s vanuit de toren
Mooi in Kuopio

Was idd een mooi uitzicht. Op de helling lagen ook een paar ski schansen. Paar foto’s gemaakt, en dan weer naar beneden.

Stapvoets, om geen brokken te maken.
We hadden de toegang van de ijsweg naar Alohansari al in de navigatie gezet. Dus die hoefden we maar te volgen. Leuke route. Nu voor ’t eerst over besneeuwde wegen. Tanguy stuifde er vandoor op zijn spikes. Uiteindelijk de borden Alohansaari gevonden, en we kwamen vanzelf op de ijsweg terecht. Netjes tussen de paaltjes blijven, dan zou ’t goed gaan. En dat was ook zo. Bij de receptie ingeschreven, we hadden een cabine voor ons tweeën. Met een keukentje, waar we ons eerder gekochte eten klaar maakten. Ik had Pasta, en Marieke coucous. Sla erbij, toetje na. Lekker en doeltreffend.
Om 10 uur rijders briefing.

Hoe ontwijk je een rendier

Gelachen, wat een verhalen van Gert-Jan, een van de organisatoren. Na de dagelijkse borrel naar bed gegaan. Ik was kapot. Lekker geslapen.