Raid Moermansk dag 9

Woensdag 31 januari. Sykäräinen-Hämeenkoski
Start km: 95140 Eind km: 95557
Zon op: 9.29 Zon onder: 14.45
Temp min: -10 Temp max: -8

Ontbijt buffet was goed te doen. Ik was een beetje brak. We maken de foto’s van alle eenden op een rij en alle berijders daarna ervoor.

De groep (-John)

En dan gaat ieder zijn eigen route volgen naar huis. Een aantal komen we wel weer tegen op de boot naar Travemunde. Remko en John gaan naar Riga, en via de Baltische staten en Polen weer mnaar huis. Olivier en Wendy, Sandra en Eric gaan naar Stockholm, Niels en Patrick ook, want Patrick woont daar. Louis en Jeroen maken hun rondje om de Baltic af via Zweden en Denemarken. Gert-Jan en Margreet, Tanguy en Liane gaan op weg naar Helsinki, en overnachten ergens onderweg, evenals de Op de Weeghjes, maar die gaan eerst nog de sauna in en wak duiken. Arjan en Corina willen naar een fabriek in de buurt, en dan ergens richting Helsinki pitten. Team Rosie (Ruut en Ree) en Noorderzon (Mark en Irene) gaan mee naar DC2 Hanssin Jukka. Eerste stuk is lekker sturen over bochtige, besneeuwde wegen.

Onderweg

Dan komen we op de hoofdweg naar Tuulos. Die weg is spiegel glad. Even een rem test, maar er gebeurt niet veel, behalve dat de wielen stil staan. Dus heeeeel voorzichtig verder. Het biertje van gister avond hakt er wel in. Ook dat nog. Maar het gaat goed, en we eten een hamburgertje onderweg. Toch lekker. We hadden in eerste instantie om 15.00 afgesproken bij het vliegtuig, waar we zouden worden ontvangen door de voorzitter van het museum. We hadden al aangegeven dat het 15.30 zou worden, maar uiteindelijk zijn we er om 16.00. Heel hartelijke ontvangst, Pertti Lehtonen is er ook, Kai kan helaas niet komen. Er wordt het e.e.a. uitgelegd over het vliegtuig. Hanssin Jukka is een oud KLM vliegtuig uit 1935, de Haan. Via Graaf von Rosen, een Zweed, is het vliegtuig aan de Finnen verkocht. Eeerst willen ze er bombardementen mee uitvoeren, maar dat was geen succes. Later werd het vliegtuig als transport vliegtuig ingezet, en diende het als prive vliegtuig voor een Finse Maarschalk. Na de aktieve dienst heeft het in de jaren 60 en 70 bij een cafe gestaan. Dan mogen we er in, ook in de cockpit.

Blije kop

Het vliegtuig is heel mooi gerestaureerd. Niet lucht waardig, en ook niet helemaal compleet, maar de cockpit en cabine zijn schitterend. Stoelen zijn mooi opnieuw bekleed, en ook de wanden en vloeren zijn opgeknapt. Het instrumenten paneel is prachtig, en alle controls zijn er nog.

In de Hanssin Jukka

Ook heeft deze DC2 extra raampjes in het dak, en een achteruitkijk spiegel om eventuele aanvallers in de gaten te kunnen houden. Het ontsnappings luik in het dak van de cockpit is open. Mooi om er in te zitten.

Genieten

De radio’s worden nog toegevoegd, die liggen ergens in een museum in opslag. De originele sleep antenne van is er nog, en ook het gat in de romp waardoor fakkels konden worden afgeschoten. Dan moeten Mark en Irene, Ruut en Ree door naar Helsinki, waar ze een afspraak hebben. Ook Pertti gaat er van door, want hij heeft kaartjes voor het theater. Wij kopen nog een Hanssin Jukka souvenir, en gaan dan ook naar ons overnachtings adres. 15 minuten van het museum. Het is een schitterend oud landhuis uit 1880. Hele leuke eigenaars, leuk mee gekletst. De man is Duits, en kan weer eens lekker Duits met ons praten. Hij heeft zelf historische rallys gereden, met auto’s uit 1904 en zo. Deze autos knapte hij ook zelf op. Leuk om me te babbelen. We heben een lekker kamertje, en gaan in het restaurant in de buurt een visje eten. Dan drinken we onze laatste Apfelkorn op, zo’n avond zonder drank is ook wel weer wennen, dat moeten we langzaam afbouwen. Dan lekker slapen na deze vermoeiende reisdag.

 

Raid Moermansk dag 8

Dinsdag 30 januari. Posio-Sykäräinen
Start km: 94614 Eind km: 95140
Zon op: 9.29 Zon onder: 14.45
Temp min: -16 Temp max: -10

Ontbijt buffet was weer prima. Dit wordt weer een lange dag, dus redelijk vroeg op. Kapotte stoel betaald, en gaan. Eerst gaan we naar een husky farm. Wel ff 43 km de andere kant op. We moeten er om 9.30 zijn. We werden welkom geheten door de eigenaars. Hele leuke mensen. Hij stoer, in een dik leren pak, messen aan de riem, woeste baard, dat werk.

De baas

Hij is echt de roedel leider van 50 eigen honden, en 30 honden die ook bij hen wonen . Zij is ook stoer, en legt ons gekleed in een dikke wollen trui uit hoe het werkt op de farm, en ook hoe de slee bestuurd moet worden.

De bazin

Dan dringt het door dat we zelf mogen rijden. Een aan het stuur en de rem, de ander als passagier. Vervolgens lopen we door de kennels. Ze kennen en noemen alle honden bij naam, en de honden luisteren super goed. Ze zijn ook heel aardig voor ons, want hun baas is ook aardig. Wij zijn geen bedreiging. Dan krijgen we een slee toegewezen. De honden staan al met 6 voor de slee. Ze willen rennen, zoveel is duidelijk. Ik mag eerst passagier zijn. Onder een wollen deken,  op een rendier huid in de slee. Marieke gaat sturen en remmen. Het touw waarmee de groep wordt tegen gehouden wordt losgemaakt,  en daar gaan we. 10 km door de besneeuwde bossen. Zachtjes valt al de hele morgen verse sneeuw. Wat een leuke ervaring. Het gaat niet zo snel als ik had gedacht. Ik zit lekker warm in de slee. Marieke stuurt en remt, en stept soms mee. We stoppen soms even om de honden hun behoeften te laten doen. Wat meurt dat…. Na een tijd ruilen we, en mag Marieke lekker warm zitten, en mag ik sturen.

Pret

Soms moeten we de beesten helpen, we zijn natuurlijk best een zware last. Dan pas blijkt dat het toch best wel snel gaat. Mee steppen is al inspannend, maar soms ren ik mee, en dan moet ik toch wel een sprintje trekken om ze bij te houden. Veel te snel zitten de 10 km er al weer op. Klein uurtje onderweg geweest.

Hoofd trek hond

De honden mogen rusten, sommige worden geruild voor de tweede groep.  Wij mogen naar een Lapse tipi,

 

Gezellig drankje en opwarmen in de tipi

waar we warme bessendrank krijgen, uit een ketel boven een houtvuur, in een Lapse mok. Lekker koekje erbij. Lijkt een lange vinger, maar dan breder, en zacht. Heel knus allemaal.

Sfeer in de tipi

Daarna afrekenen,  en kunnen we verder. Wat een schitterende ervaring.

We rijden vandaag met Sandra en Eric. Ze hebben geen navigatie, en rijden gezellig achter ons aan. Ineens zie ik dat mijn tank niet meer zo vol is, maar waar is het volgende tankstation?? Dat is toch wel een cruciale fout, niet tanken bij elke gelegenheid. We zijn al 25 km voorbij de vorige pomp. Terug rijden is ook zo zonde. Google is onze vriend. Op onze route is de eerste pomp bijna 90 km verder. Halen we dat? Een alternatief ligt op 34 km, en dat is maar 3 km om ten opzichte van de originele route. Soms wordt een nood een deugd. Wat een prachtige weg. Je denkt, alle moois dat we gezien hebben kan niet meer overtroffen worden. Maar dat kan dus wel.

Het kan altijd nóg mooier

Schitterend besneeuwde bomen, zon erbij, blauwe lucht tussen vriendelijke wolken. Bij het tank station ook maar even gelunched, en koffie gedronken. Isolatie band gekocht, om de achterklep af te dichten. Uitlaatgassen komen soms naar binnen. En dan verder. We kiezen nog een paar achteraf weggetjes, maar het wordt onverwacht snel donker.

Weer onderweg

We rijden niet via Oulo. Alle wegen willen ons via die plaats leiden, maar dat wil ik niet. IJsweg over de Baltische zee is er niet, de winter was tot nu toe te warm. En het voelt via Oulo als een omweg. We rijden binnendoor. Er staat verder niets op het programma, behalve het eindpunt van de dag halen. Woe moeten nog wat eten, in het hotel is niets geregeld. Bij elke rotonde, om de ca. 30 km, is wel een tank station met een eettent. We stoppen, en zien de Op de Weeghjes staan. Maar binnen is er alleen fast food. Dat doen we dus niet. We zoeken op maps een restaurant in de omgeving, kiezen een pizza tent, en rijden er naar toe.

Pizza onderweg

Lekker pizzatje gehad, colatje erbij, en weer door. Dan komen we in het laatste hotel aan. Even een biertje, dan naar de kamer, en om 22.00 is de afscheids ceremonie. We drinken de “enough drink”, een traditie uit de oude Raid Laponie, waarbij alle overgebleven drank, of speciaal hiervoor meegenomen obscure lokale drankjes, in een pan worden gemixed. Er is ook een jip en janneke versie voor de kinderen.

Dan wordt elk team naar voren geroepen, en krijgen we een certificaat van deelname van Gert-Jan en Tanguy, met een speciale aantekening, in ons geval soldeer certificaat, ivm de reparatie pogingen van de mic. Verder krijgen we nog een prachtige herdenkingsmedaille die door Wendy is gemaakt. Deze hangt vol trots nu aan mijn sleutelbos.
Als iedereen zijn certificaat heeft, drinken we de “enough drink” als toast op een succesvolle raid Murmansk 2018.
Dat was het dan. We spreken af dat we de dag er na om 9.30 een fotomoment hebben, van alle auto’s op en rij, en van de hele groep. Ik heb de dag erna een afspraak bij de DC2 Hanssin Jukka. Iedereen die mee wil mag mee.
Dan nog een paar biertjes. Iedereen is toch wel moe. Uiteindelijk nog 6 uur slaap….

Raid Moermansk dag 7

Zondag 28 januari. Kaamanen-Posio
Start km: 93980    Eind km: 94614
Zon op: 9.29              Zon onder: 14.45
Temp min: -19         Temp max: -16

We krijgen een heerlijk verzorgd ontbijt buffet aangeboden. Heel gezellig, zo ’s morgens eten met de groep.

Kaamanen

We kijken nog even de route na, en tekenen de ‘leuke kleine weggetjes’ aan op de kaart.
Het is gelukkig wat minder koud, maar ondanks dat ben ik blij dat de motor aanslaat. Er moest toch behoorlijk doorgestart worden voorat het ding echt loopt. We gaan de tassen halen en pakken de auto in. Veel mensen zijn al vertrokken. Ik hoor de ACA van Oliver puffen en kuchen naast ons hutje. Hij slaat niet aan. We bieden morele steun.

Starten-Lopen

Het spruitstuk wordt verwarmd met een verfbrander. Helpt niet. Geen vonk, lijkt wel. Andere bobine gemonteerd. Hey…, dat stekkertje zit wel wat erg los. Aangeknepen, en dat was de oplossing. De motor slaat aan. Jeuj!!

Bij de tank

Dan nog even de tank volgeggooid, en gaan we rijden. Dit keer met team 020 (Oliver en Wendy) en Zelenyy (Sandra en Eric). Leuke trip richtien Kitallä, waar in de buurt een ijshotel zou zijn. We rijden via het ‘leuke kleine weggetje’. Inderdaad een prachtige rit door een continue kerstkaart.

‘kleine weggetjes’
ff pauze, don’t eat the yellow snow
Cool

Ook hier komen we een paar keer rendieren tegen, die op de weg lopen of oversteken. We kunnen we mee luisteren via het bakkie, alleen niet terug praten. Dan komen we bij Kittallä. We horen dat er weer een foto momentje is, met de plaatselijke pers, op de parkeerplaats van het ijshotel.

Bijna allemaal bij elkaar
Foto opstelling

Daar aangekomen zetten we de auto’s op een rij. We zijn er allemaal, behalve Running Duck, die deze rit op topsnelheid rijden.
We maken foto’s en Oliver en ik worden geintervieuwd door de reporter. Foto bij onze eenden gemaakt. Heel leuk allemaal. Een deel van de groep had het ijshotel al bekeken, want ze waren eerder aangekomen. Team 020 rijdt door. Wij besluiten toch, samen met Zelenyy en Ducks of Hazard (Remco en John), het ijshotel van binnen te bekijken. Ook Draakje en Superfinn gaan nog mee.

In ’t ijs hotel

IJshotel is in het thema van Game of Thrones gemaakt. Heel knap gedaan. Maar eigenlijk comleet gestoord. Echt ijskoud. Kamers kosten ca. €500,- per nacht. Al gaven ze me dat geld, ging ik nog niet slapen. Dan rijden we verder met Zelenny en DoH.

én weer door

Gezellg groepje samen. We rijden toch naar de kerstmannen (2) in Rovaminie. Wat een tourist trap.

Nog meer Santa
Bij Santa

We gaan in het stadje zelf eten. We dachten bij een Laps restaurant te kunnen aanschuiven, maar zonder reservering zijn we pas om 22.00 aan de beurt. Dat wordt toch wel laat. Dan maar bij de buren, een soort tex-mex tent. Heerlijke burger gehad, of een kip quasedilla. Colaatje erbij.

Op zoek naar ’n restaurant in Rovaniemi

Na een dik uur rijden we door. Het is nog 135 km tot Posio. Bij aankomst lijkt het hotel verlaten. Hoe krijgen we nu onze sleutel?? Maar gelukkig, er zit nog een groep in een hoek aan de drank. Zij hebben de sleutels. Een paar bier, jägermeisters en obscure bittertjes later (en een gesneuvelde stoel) maar gaan slapen.

Raid Moermansk dag 6

Zondag 28 januari. Moermansk-Kaamanen
Start km: 93548 Eind km: 93980
Zon op: 9.29 Zon onder: 14.45
Temp min: -26 Temp max: -16

Om 8 uur hebben we ontbeten. Lekker bakje yoghurt met fruit en muesli, en dan worstje, eitje op brood, met gebakken aardapeltjes. Snel de tassen in de auto, en starten. Het is koud, -16C. Na wat gestotter slaat ’t ding aan.

Nog kouder…

De Aca van Oliver (team 020) heeft er wat meer moete mee, maar start uiteindelijk ook. Starten-lopen, zullen we maar zeggen. In één keer, zegt Eric haha. Dat werd bijna lopen, zegt Oliver. Hilariteit alom. Iedereen is al weg, op 4 teams na. Arjan en Corina ook. Anyway, we gaan alleen op pad. 3 teams acher ons, die kunnen ons oppikken als er iets is. In Moermansk nog even tanken. Mensen gaan bij ’t tankstation naast de eend staan poseren. Tank en reservetank vol gegegooid, en op pad. De weg de we volgen, blijkt niet de gevreesde highway to hell te zijn, die Gert-Jan had aangekondigd. Geen potholes, maar een biljartlaken van 2 jaar geleden aangelegd asfalt. Ook niet erg hoor, ik ben niet dol op schade.

’t Vriest

De weg is prima, en het landschap indrukwekkend. En koud. En mistig. De weg word goed bijgehouden. Sneeuwschuivers zorgen voor een goede rijbaan, wegwerkers maken de reflectors in de vangrails sneeuwvrij, en ook de weg markerings paaltjes worden van aangevroren mist en sneeuw ontdaan. De werkers begroeten ons enthousiast. Het is een indrukwekkende rit.

IJzig

We zien de zon net geheel boven de horizon uitkomen. Vandaag is in Moermansk de dag van de zon, een feestdag om dit heugelijke feit te vieren.

Onderweg
Onderweg van Murmansk naar de grens

Wij maken dat feest niet mee, maar snappen zelfs na een paar dagen boven de poolcirkel dat dit wel een dingetje is, na zoveel dagen midwinter duistenis. We maken foto’s en rijden door. We komen bij een Russisch oorlogs monument. Ik besluit te gaan kijken.

Russisch monument

Mijn god wat is het koud. Dik -20. Dat ben ik niet gewend. Ik moet denken aan die arme jongens die Moermansk hebben verdedigd tegen de aanvallen van de Duitsers in de 2e WO. In deze omstandigheden en nóg kouder. En dan niet even 15 minuten rondlopen en weer de warme auto in. Maar ja… We rijden verder, en we komen bij een brug over een rivier, waar de Russen hun hoofd verdedigings lijn hadden. Verderop komen we nog meer monumenten en herdenkings sites tegen. We rijden eraan voorbij.

Mooie namen

We komen door en langs dorpjes met obscure namen als Sputnik en Nikel. Overal kazernes. In Sputnik hadden ze de centrale verwarming aangedaan, getuige de zwarte rookpluim.

In Spunik maken ze de kachel aan

We zagen dat er zelfs nieuwe gebouwen werden neergezet in deze desolate omgeving.

’t Zonnetje erbij

Dan komen we bij de eerste controle post. Voor ons steekt team 2CV4U over. Controle is probleemloos. Wat is dit voor een auto meneer? Een Citroen. Dan verder.  We rijden langs de Noors-Russische grens. Deze wordt goed bewaakt met camera’s en dubbele rijen prikkeldraad. Dan weer een controle post, en een paar kilometer verder rijden we de Russische grenspost binnen. We stappen uit de auto, en gaan in de rij staan. Bestuurders links, passagiers rechts. Vervolgens moeten we blijkbaar weer samen langs de paspoort controle. Anyway, heel duidelijk is het allemaal niet, maar verder verloopt alles probleemloos. Dan mag ik naar de auto, en moet ik alles laten zien. Nu moeten de tassen en gereedschapskist open. Maar ook hier geen problemen. Dan mag ik Marieke ophalen, en rijden we verder. Eerst naatr de Tax free shop, maar dat stelt niks voor, niets interessants, dus we houden het geld in onze zak. Vervolgens mogen we naar de Noorse grenspost. Een vrolijk Noors meisje controleert onze passen. Wat een verschil met de Russische grens. Daar waren de mensen niet onaardig hoor, maar de sfeer was toch anders. Beetje aftands ook, terwijl in Noorwegen de design lampen aan het plafond hangen. Dan rijden we verder. Langs een fjord, over een brug, door een tunnel, en bij het eerste tank station even tanken en een hapje eten. Wij besluiten nog even naar Kirkeness te rijden. Super leuk plaatsje. In de baai vaart een sleepboot op volle kracht het ijs kapot.

IJsbrekertje spelen

Lekker schuin door de bocht, rondjes draaien in de fjord. Er zijn krabben vissers, van die king-crab vissers als in Deadliest catch, en andere nautische activiteiten. Dan rijden we door het centrumpje verder. De Noorse rijkdom straalt er van af. Wat en verschil met Rusland.

In Kirkenes

Anyway, we zetten de navigatie op Kaamanen, en rijden door. Weer langs fjorden, waar de mist boven hangt. Het wordt steeds kouder. Het is helder, en daardoor blijft het ondanks de hoge breedte graad relatief lang licht. De kleuren in de lucht zijn adembenemend.

Prachtig licht

Dan wordt het toch donker. Ondertussen zijn we weer in Finland aangekomen. We vinden onze overnachtings plek, en langzaam druppelt iedereen binnen. Team Draakje en Superfinn zijn er al, en regelen de kamers. Met Noorderzon, Rosie, 2CV4U en Running duck aan het bier.
We hebben een super leuk 2 persoons appartementje in een groter huisje. Schitterend in de besneeuwde bossen in de knisperende kou.

Koud in Kaamanen
Aangekomen in Kaamanen

Het is helder, maar helaas geen kans op Noorderlicht.
Als iedereen er is krijgen we de maaltijd voorgeschoteld. Rendieren rageout met aardappel puree en salade. Heel erg lekker. Na nog een biertje, en wat aankopen in het winkeltje, gaan we naar ons huisje en lekker slapen.

Huisje in Kaamanen

 

Raid Moermansk dag 5

Zaterdag 27 januari. Moermansk
Zon op: 9.29 Zon onder: 14.45
Temp min: -16 Temp max: -16

Het was een korte nacht…. Om 10 uur moeten we verzamelen bij de bus voor een stads rondrit. Dus om 9.30 even snel douchen, en een snel Russisch ontbijt. We horen dat Tanguy zijn credit card is gerold in het Rock cafe. Gelukkig is de kaart al geblokkeerd, en hopelijk heeft hij er geen schade van.
We hebben het gered, om 10 uur stappen in.

In de bus

De ruiten zijn dicht gevroren, maar via de voorruit kunnen we wel genoeg zien. Moermansk heeft 3 ‘niveua’s’, de haven beneden, de stad wat hoger, en dan een ring met heuvels erom heen, met flats, ons hotel en ook wat monumenten. Eerst naar de Russisch Orthodoxe kerk, op een heuvel van de stad.

Icoon in de Rusisch Orthodoxe kerk

Een mooie kerk, waar net een dienst bezig is. We mogen binnen, maar vrouwen moeten hun hoofd bedekken, mannen juist niet. We moegen ook de dienst bekijken, maar geen foto’s maken terwijl deze bezig is. Wat een devotie. Mooi om te zien. De kerk in de jaren 80 van de vorige eeuw gebouwd (van beton), dus niet zo oud, maar wel in traditionele vorm.

Smog boven de stad

We lopen ook nog even door het park, en komen bij het zeemans monument en het monument van de Koersk, waarbij een origineel deel van de toren van de verongelukte onderzeeër is gebruikt.

Koersk monument

Dan rijden we door naar het Alyosha Monument, een 35 m hoog betonnen beeld van een Russische soldaat, die naar het slagveld kijkt van de verdediging van Moermansk tegen de Duiters in de 2e Wereld Oorlog. Die wilden de stad maar al te graag in handen krijgen, omdat hier de konvooien van de geallieerden in de ijs vrije haven konden afmeren om de Russen te bevoorraden. Dat is de Duitsers niet gelukt.

Alyosha

Het is lekker koud bij dit monument, maar schitterende blauwe lucht. Niet boven Moermansk zelf, daar hangt de smog van 3 centrale ketelhuizen, waarmee de hele stad van warm water, verwarming en electriciteit wordt voorzien.

De zon komt op

De zonsopkomst is wel indrukwekkend. Dan rijden we terug naar het hotel, waar een meet en greet met de pers en burgers van Murmansk is. We waren gisteren op het nieuws, dus er zijn veel mensen, die wel eens naar al die eendjes en hun berijders willen kijken.

Pers en publiek

Het is gezellig druk, mensen mogen in de auto zitten, en met handen en voeten wordt gecommuniceerd. Een jongen spreekt goed Engels, en maakt een soort vlog, en nodigt ons uit om eventueel ’s avonds met ons naar het noorderlicht op jacht te gaan. Hij organiseert excursies.
Een andere jongen, waar we al eerder mee hadden gesproken, komt terug met een rugzak met een thermosfles warme koffie, en een met thee. Super vriendelijk. Hij had ook nog gebak en snoepjes en nootjes bij zich in een bakje. Super aardig. We kunnen niet goed communiceren, maar de vriendelijkheid straalt ervan af. Zijn zoontje mag nog even in de auto voor een foto. Dan gaan we weer naar binnen.
Even bijkomen. Een deel van de groep gaat knuffels brengen, en naar een museum. Een ander deel neemt even wat rust, voordat we naar Atoom ijsbreker Lenin gaan.
We gaan te voet, het is niet zo ver.

Voor het station

Door het trein station, een brug over de sporen, en dan zijn we er. We gaan aan boord. De boot is midden jaren 50 gebouwd, en was het parade paardje van de Russische ijsbreker vloot. Schitterend afgewerkt, met houten wandpanelen. Kosten noch moeite werden gespaard. We zien de eetzalen van staf en personeel, de 2 turbine ruimtes, waarbij stoomturbines generatoren aandrijven,

Turbine en Generatoren op de atoomijsbreker Lenin

die weer zorgen voor de energie voor de electrische aandrijvig van de 3 schroeven. Ook gaan we naar de controle kamer, waar zowel de 2 reactoren als de 4 turbines met aanverwante installaties worden bediend.

Knopjes en metertjes voor de reactor

Dan naar de reactor ruimtes. Uiteraard was hier geen straling, wat ons geruststellend met een instrumentje werd aangetoont. Er waren volgens protocol ook geen dodelijke ongevallen gebeurd. Wel is er ooit een meltdown geweest, waarna men 2 gaten in het schip heeft gemaakt, en beide reactoren, uiteraard nadat de vereiste biologische bescherming was aangebracht, middels explosieven door de romp in de Barentszee heeft laten vallen. Gevaar geweken….
Daarna zijn 2 nieuwe reactoren ingebouwd, waarna het schip nog jaren dienst heeft gedaan. We hebben nog de brug bezocht. Al met al heel indrukwekkend, ook het verhaal van de noordelijke doorvaart, die door de ijsbreker vloot wordt vrij gehouden, waarmee het transport van met name China naar Europa makkelijker kan plaatsvinden.
Daarna gaan we naar het restaurant. We nemen de trolleybus met zijn allen. Kost 28 roebel. Onze gids waarschuwt als we er uit moeten. Leuk Russisch restaurant, met opgezette beren en elanden als aankleding. Ook hangen er wolven huiden en zo, heel stoer. Een duo ‘zingt’. Niet echt slecht of zo, maar super hard….
Het eten is heerlijk, een koud voorgerecht, dan Borsjt (soep), en dan vis of vlees (dit hadden we al eerder aangegeven). Ondertussen wordt er ‘gezongen’ door het duo, en we maken er een gezellige avond van. De Noorderlicht tocht gaat niet door, ivm mist. Wel jammer. Dan op tijd naar het hotel. Wij gaan met een paar man al eerder, want de avond ervoor was wel zwaar. Nog een biertje op de hotel kamer, en dan pitten.