Raid Moermansk dag 2

Woensdag 24 januari. Alohansari-Posio
Start km: 92300    Eind km: 92814
Zon op: 8.45              Zon onder: 15.40
Temp min: -17         Temp max: -10

We staan wat later op, ontbijt is om 9.00.

Op een rij in Alohansaari

Tijdens het ontbijt de route bekeken, en opgetekend op de kaart. In principe rijden we de kortste route. We zouden nog naar een cafe met de langste naam in Finland kunnen gaan, of de Russische grens aantikken en even zwaaien, maar dat doen we maar niet. Het is zowiezo weer een lange rit, en onderweg willen we nog een bevroren waterval bekijken, en daarvoor zullen we een stukje moeten wandelen.
Kortste route wil niet zeggen makkelijk of sneeuwvrij. Het is koud. Sommige proberen de auto met de slinger te starten. Anderen maken zich er makkelijk van af, en starten electrisch. Er is niet voor niets geïnvesteerd in een dure accu. We moeten uiteraard weer over het ijs van het eiland naar de vaste wal. Familie op de Weegh gaat sleeën op het ijs.

Op de ijsweg

Wij rijden door, samen met team Running Duck. Het is bewolkt, en de wegen zijn vol met sneeuw.

Onderweg, navi/bakkie installatie
Witte wereld

Het is lastig om de zijkant van de weg te zien. Alles is wit. Met de zonnebril op heb ik net wat meer contrast. We eten onderweg wat brood. Dan rijden we rendieren gebied binnen.

We rijden rendier land binnen
Met Running Duck

Dit staat op speciale borden aangegeven. Hier lopen de kuddes rendieren vrij rond. In bepaalde gebieden, waar ze veel langs trekken, worden de oversteek plaatsen gemarkeerd met zwarte plastic zakken aan de takken langs de kant van de weg. Extra opletten.
Dan zijn we op weg 78, waar in de buurt de waterval zou moeten zijn. Nog niet eenvouding te vinden. Maar Google is onze vriend, dus we zien waar we heen moeten, en via maps rijden we er naar toe. Uiteindelijk vinden we ook borden die ons helpen. Spannend weggetje er naar toe. Niet geveegd, en maar een (oud) spoor in de redelijk diepe sneeuw. Ook nog berg af, dus terug naar boven wordt interessant. Toch door. Beneden aan deze doodlopende weg is een parkeerplaats, met een gemarkeerde wandelroute naar de waterval.

Op weg naar de waterval
Boswandeling

We zijn er als eerste. Het is niet zo ver, maar wel leuk om door het dicht besneeuwde bos te lopen. Halverwege zijn een paar mooie hutjes gebouwd: een kampvuur (schuil)hut, een hout opslag (dus je hoeft niet zelf te sprokkelen), en een plee. Helaas geen tijd om kampvuur te maken. Dan door naar de waterval. Die is dus bevroren en besneeuwd, dus eigenlijk zie je niks, behalve dat er nog een beetje water achterdoor stroomt.

De waterval, dus

Dus lopen we maar weer terug. We komen Team Rosie, DRT en Noorderzon tegen, die het bospad ook hebben gevonden. Dit levert op de parkeerplaats een mooi plaatje op, 5 eenden op een rij in een sneeuwlandschap.

Op een rij

Dan door. We horen dat Tanguy in een greppel is gereden. Geen brokken, en een passerende tractor sleept hem er uit.

In Kaivakoski, een beetje om, zou een leuk café/museum zijn met oude gebruiksvoorwerpen en kleding. We komen er om 18.00 uur achter dat ze om 17.00 gesloten zijn.
Nog even getankt en een kleinigheid gegeten. Dan rijden we naar het hotel.

Laatste uren in het donker

Via de groepsapp begrijpen we dat het beoogde hotel niet beschikbaar is. Waterschade of zoiets. Wel verrassend. Er is niemand. Wat nu? Gert-Jan gaat met de eigenaar bellen om info, en om een alternatief te bespreken. Na een tijdje krijgen we een alternatief adres door. Hier rijden we naar toe. Een leuk wintersport hotel, waar men in allerijl 29 slaapplaatsen heeft geregeld. Wat geeft wel wat organisatorisch gedoe, en we hebben ook geen eigen kamer. Maar dat is geen probleem. Arjan en Corina slapen beneden in bed, en Marieke en ik op de entresol. Langzaam druppelt iedereen binnen. Er is een heerlijke maaltijd voor ons in elkaar getoverd. Zalm met vanalles erbij. Dan rijderbriefing voor de dag erna, en dan maar slapen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *